நான் வேண்டாம் என்றாலும்
என் கண்கள் அவனை தேடுதே.
நான் மறுப்பேன் என்றாலும்,
என் இதயம் அதே மறேகேதே.
நான் டுரேம் சென்றாலும்,
அவன் ந்யகேபம் என்னை தொடறேதே.
நான் கான் முடினல்லும்,
என் கண்ணீரில் அவன் தெரிகிறான்.
சுஉடனே அவன் முத்தங்கள்
என் எதலில் சேர்றே.
தீ போன்ற அவன் விரல்கள்,
என் தேகதே திண்டி நூறு கொள்ளங்கள் வரியா.
இதெல்லாம் கனவா? இல்லே நின்னைவ?
தென்றலை வந்தவன் புயல்லை சென்றான்,
இதெக்கே முடிவ்வே தான் என்ன?
தினம்மும் இரவு உறங்கே போதே
அவன் ஷர்ட் மத்தும் தன்ன?
சகோதரி உங்கள் கவிதைச் சிந்தனை நன்றாக இருக்கிறது ஆனால் அதில் சில எழுத்து பிழைகள் உண்டு. திருத்தினால் மிகவும் அழகாக இருக்கும் மேலும் நீங்கள் சொல்ல வந்ததும் விளங்கும். தவறேதும் இருப்பின் மன்னிக்க.
ReplyDeleteHi Singamugam, Thanks a million for your comment. I really appreciate it. Actually, this is my first Tamil poem and I don't know to write Tamil. I used Google Translator to post this poem.
ReplyDeleteThank you once again.